Hayatın temeli insandır.
Ne kadar insan olabildiğimizle alakalıdır,
İnsan olmaktır istenen.
İnsan olmasıdır karşımızdakinden beklenen.
Korkuları var insanların,
Fakirlikten, savaşlardan korkuyor insan.
Güçlü olması gerektiği kaygısı ile yaşıyor.
Güçlü olmak istiyor.
Doğanın kanunu bu...
Çocuklarının geleceğinden korkuyor,
Çocuk doğar, büyür, okur ya sonra...
İşte o sonrası çok zor, asıl ondan sonra başlıyor hayat ve çaresizlik çoğu zaman...
Üniversite okumak önemli ama sonrası zor,
Özel sektör deneyim, devlet ise KPSS puanı istiyor.
KPSS sınavında barajı geçen üniversiteli bu sefer de kontenjan azlığına takılıyor.
Her yıl binlerce öğrenci mezun olurken açılan kontenjanın az olması, öğrencilerin işe yerleşmesinin önünde bir diğer engel oluyor.
Atanamayan çocukların feryadıyla dolu ülkenin dört bir yanı,
Türkiye'de 124 devlet, 115 özel olmak üzere toplam 239 üniversite var.
Öğrenci sayısıysa yaklaşık 7,5 milyon.
Her yıl yaklaşık 1 milyon öğrenci mezun oluyor.
Hepsinin aradığı tek bir şey var: iş.
Mühendisler, mimarlar iş arıyor.
Bulsa da maaşı yetersiz kalıyor.
Her yıl mezun işsizler kervanına yenileri ekleniyor.
Ne yazık ki sayı azalmıyor, dahası artıyor.
Üniversiteden büyük hayallerle mezun olan gençler iş bulamayınca parasızlıktan aile evine geri dönüyor ya da ailesi ile yaşamak zorunda kalıyor.
Sonuç: işsizlik ve çaresizlikle mücadele etmek zorunda kalan aileler...
Bu tabloyu gören liseliler üniversite hayali kuramaz oldular.
Bu çaresizliğin önüne nasıl geçilecek, gençlerin karanlığına kim ışık yakacak?
Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk gençlere güvenini, “Gençler! Cesaretimizi kuvvetlendiren ve devam ettiren sizlersiniz. Ey yükselen yeni nesil, istikbal sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yüceltecek ve yaşatacak sizlersiniz.”
Anlayan anladı herhalde?..
