Kozlu’nun küçük bir sahil ilçesi olduğunu bilmeyen yoktur. Dalgaların sahile vurduğu, balıkçı teknelerinin gün boyu denizde süzüldüğü, rüzgarın sürekli sahile getirdiği yosun kokusuyla dolu bir yer burası. Her köşe başı, her dar sokak eski bir hikaye taşır. Bu hikayelerden biri ise, yirmi yıl önce başlamış bir aşkın izlerini taşır.
Elif, ailesiyle birlikte çocukluğunu Kozlu’da geçirmiş, genç yaşında ise İstanbul’a okumaya gitmiş bir genç kadındı. Üniversite biter bitmez şehre geri dönmüş, doğup büyüdüğü yerlere kavuşmuştu. Ancak onun dönüşü, sadece ailesini görmek için değil, kalbini yıllar önce bıraktığı bir adama duyduğu özlemi dindirmek içindi.
Murat ise doğma büyüme Kozlu’luydu, o balıkçı teknelerinin en eskilerinden birine sahipti. Her sabah şafakla birlikte denize açılır, akşamüzeri teknedeki balıkları yüklenip sahile dönerdi. Sessiz, kendi halinde bir adamdı; ama gözleri deniz kadar derindi. Kozlu’daki herkes onu tanır, ona saygı duyardı. Murat’ın, yıllar önce Elif’e duyduğu ama hiç dile getiremediği bir aşkı vardı.
Elif, bir gün sahil kenarında yürürken eski bir teknenin kenarında Murat’ı gördü. Yıllardır görüşmemişlerdi, ancak her ikisi de o tanıdık bakıştan birbirini hemen tanıdı. Elif ona gülümserken, Murat başını hafifçe eğip ona selam verdi. Sessizlik içinde birbirlerinin yanına yaklaştılar. Geçmişte söylenmeyen onca şey, söylenemeyen duygular, bir anda su yüzüne çıktı. Murat, bakışlarıyla Elif’e yıllardır içinde sakladığı her şeyi anlatmaya çalışıyordu.
“Uzun zamandır buralarda yoktun,” dedi Murat nihayet.
Elif gözlerini denize çevirdi ve fısıldadı: “Ama kalbim hep burada kaldı, Murat…”
Bu küçük cümle, her ikisinin de beklediği bir işaretti. Elif ve Murat, Kozlu’nun dar sokaklarında yürüyüp eski anılarını paylaştıkça birbirlerine daha da yakınlaştılar. Artık her gün birlikte sahilde yürüyüş yapıyor, balıkçı teknelerinde zaman geçiriyor ve hayata dair hayaller kuruyorlardı.
Kozlu’nun dalgaları artık sadece sahile vurmakla kalmıyordu, iki yüreği birbirine kenetliyordu. Elif ve Murat, hayatlarının geri kalanını bu küçük ilçede geçirmeye karar verdi. Onlar için Kozlu, artık bir deniz kenarı değil, aşklarının filizlendiği bir yuva olmuştu.
* * * * * *
Kozlu’da filizlenen aşk hikayesini umarım beğenmişsinizdir.
Bizim aşkımız,
Kozlu.
O yüzden,
Korkusuzca yazıyoruz.
Olanı-biteni.
Olması gerekenleri.
Elbette nasırlarına bastıklarımız ya da menfaat çarklarına çomak soktuklarımız bizden ve yazdıklarımızdan hoşlanmayacak.
Geri vites yapacak mıyız?
Tabi ki hayır.
Aksine her gün vites yükselterek hedefe ulaşana kadar gaza basacağız.
Ta ki, Kozlu ve Kozlulular hak ettiği kamu hizmetlerini alana kadar.
