Kozlu’nun öksüz mahallesi,
İhsaniye.
Çocukluğumuzun geçtiği, deresinde yüzmeyi öğrendiğimiz İhsaniye’nin dününü bilmesek,
Bugününü yazamazdık.
TTK’nın meşhur ‘İşçi Pavyonu’ olduğu dönemde,
İhsaniye’de,
İnsan seli vardı.
Taşkeser’in Sineması’nı unutmak mümkün mü?
Bir dönem,
TTK Atatürk Ocağını açtı,
Kısa bir süre sonra kapattı.
İhsaniye’ye Pazar kurulurdu.
Daha da geriye gidelim.
Kozlu’dan Zonguldak’a maden işçilerini taşıyan,
Ahşaptan yapılmış,
Yeşile boyanmış,
İşçi faytonları çalışırdı.
TTK’nın İhsaniye yolu üzerindeki girişindeki kulübeden tike karşılığında ekmek, zeytin ve helva alırdık.
Sanırım bu kadar geçmişe yolculuk yeterlidir.
Biz konumuza gelelim.
Kozlu Belediyesi,
Hemen hemen tüm mahallelerde altyapısından üstyapısına, yeşil alandan parklara kadar dokunuyor.
Her ne hikmetse,
İnsaniye Mahallesi’nde, dere kenarındaki parka bir çivi dahi çakılmadı.
Basketbol potaları kırılmış,
Kale direkleri ayakta durmakta zorlanıyor.
Zemini konuşmaya bile gerek yok.
İhsaniye’nin çocukları güneşli havalarda o döküntüler arasında oynuyor.
Kozlu Belediye Başkanı Sayın Altuğ Dökmeci’ye,
Buradan sesleniyoruz,
İhsaniye’ye gidip bir baksın,
Çocukları sevindirsin.
İhsaniye Mahallesi’ne,
Devletin neler yapabileceğini birçok kez yazdık.
Yazmaya da devam edeceğiz.
Çünkü,
İhsaniye Mahallesi,
Gelecek 25 yılda,
Kozlu’nun gelişmesine ve genişlemesine en fazla katkı verecek konumda.
Hastanesi’nden,
Orta Ölçekli Organize Sanayi Bölgesi’ne,
TOKİ’sinden kamu binalarına kadar,
Zonguldak-Kozlu arası ulaşımına kadar bakir vaziyette bekliyor.
Sadece;
Gelmek lazım,
Gezmek lazım,
Görmek lazım,
İstemek lazım…
