O sesi çıkartabilmek...

Sosyal medyada, izlediğim bir videoyu bugünün konusu yapmak istedim.

Anlatmazsam eksik olur.

Birçok ülkede çekilen yarışma programlarından biri… Muhtemelen Rusya versiyonu.

Yeteneklerini sergilemek için sahneye çıkan yarışmacılardan birisi…

O birisi ekser çoğunluğu Müslüman olmayan seyirci önüne çıktı ve hepimizin günde beş defa duyduğu ezanı okudu.

Evet, doğru okudunuz, ezan okudu delikanlı.

Seyirci pür dikkat dinledi.

Çıt yok…

Rahatsız olan, İncileri dökülen, laikliğini yitiren yok…

Şaşkınlık, hoşgörü, saygı hepsi var…

İzleyicilerin tamamına yakını muhtemelen Müslüman değil, hatırlatırım.

Allah lafsıyla tüyler diken diken…

Böyle bir şeyin Türkiye’de olabileceğini düşünemiyorum biliyor musunuz!

Düşünemiyorum!

Biz başarıyı bölüşemeyen bir kalabalığız.

Sonra düşündüm!

Dinleyen kitlemi çok elit, okuyanın sesi mi çok yanık…

Severiz ya yanık sesi, o yüzden…

Aslında cevabı biliyorum ya…

Kendime söylerken bile içim acıyor.

Bizde o sesi o saflıkta, o temizlikte çıkaracak ne ağız kaldı ne de o ağıza o sesi ilham edecek kalp.

Ama yine de Allahtan ümidimi kesmedim…

İnşallah Allah’ım İnşallah…