Son yıllarda artan çocuk ve kadın cinayetleri hepimizin yüreğini yakıyor; ancak kaç gün?
Her zamanki gibi ateş düştüğü yeri yakıyor,
İnsanoğlu çabuk unutuyor maalesef.
Olayların geneline bakıldığında ise en acı tarafı, en yakınlarından ya da yakın bildiklerinden gelen ölüm...
Bugün sustuğumuz her hikâye, yarının mağdurlarına davetiye çıkarıyor. O yüzden sesimizi yükseltme zamanı geldi de geçiyor bile.
Baba, kardeş, abi, amca, dayı, hayat arkadaşı gibi yakınlar ve yakın bildiklerinizden gelen ölüm...
Çocuklar, ebeveynlerin gözünde hiçbir zaman büyümez; her zaman bir koruma içgüdüsü içindedirler. Ne zamana ve nereye kadar?
Korumaya çalışırken hatalar yapılabilir. Kuşak çatışması her zaman var, geçmişten bugüne böyle geldi, böyle gitmesin.
Bir yerde okumuştum; bir baba, kızını korumak için erkek arkadaşını olmayacak sınavlara tabi tutuyor ve ayrılmalarına neden oluyor. Babaya yanlış yaptığını açıklamaya çalışan anne, "Kızını bu şekilde koruyamazsın. Sen oğlunu doğru yetiştir, eğit, bir kız çocuğunu korumuş olursun." diyor.
Ne kadar doğru bir söz.
Dijital çağda yetişen çocuklarda, aile içinde öğretilmesi gereken sevgi, saygı ve merhamet gibi değerler geri planda kalabiliyor.
Bu da kadınlara karşı tutumlarda saygısızlık, şiddet ve öfke gibi olumsuz davranışlara yol açabiliyor.
Toplumun modernleşmesiyle birlikte, dini ve ahlaki değerlerden uzaklaşan bireylerin kadınlara karşı merhamet, şefkat ve saygıyı öğrenmemesi, cinayetlerin artmasında önemli bir faktör olabiliyor.
Anneler ve babalar olarak çocuklarımızı kimseye zarar vermeyecek şekilde eğitmekten başlıyor şiddetin önüne geçmek.
Eğitim ailede başlar, okulda devam eder. Çocuklarımıza vakit ayırabiliyor muyuz?
Onlara ne kadar doğruyu, iyiyi anlatabiliyoruz?
Onları ne kadar tanıyoruz?
Kendilerine ya da çevrelerine verebilecekleri zararların farkında mıyız?
Bu sorular uzar gider...
Herkes kendi kapısının önünü süpürürse dünya daha güzel bir yer olur ya,
Aile çocuğunu iyi yetiştirip, doğru eğitirse de dünya daha güzel bir yer olur.
Eğitime önce kendimizden başlayalım.
Evet, herkes için çocuğu değerlidir ama sizin değerliniz bir başkasının değerlisine zarar vermediği sürece...
Çocuk sesleriyle güzelleşen dünyanın neşesini almaya hakkınız yok.
Çeşitli bahanelerle de hayatları karartamazsınız.
Çocukların hayatını hiççç!
Çünkü o beni terk etti, yaşamaya hakkı yok; çünkü benim dediğimi yapmadı, yaşamaya hakkı yok... Ve bir sürü çünküler, bahaneler, savunmalar.
Kadın cinayetlerinin durdurulması ve çocuk istismarının önlenmesi için herkesin sorumluluk alması gereken bir dönemdeyiz. Bu meseleler sadece mağdurların ya da onların yakınlarının değil, hepimizin sorunu.
Yaşama hakkını vermeyen, alamaz; buna kimsenin hakkı yok.
Her şeye rağmen hayatı seviyoruz, insanları rağmenleriyle seviyoruz; çünkülerle yok edilmelerine göz yummayalım.
